Bij eerdere ervaringen in het werken met ouderen werd Ina geraakt door het gebrek aan uitwisseling van deze mensen met de buitenwereld.
Zo is het project Boter bij de vis geboren. Als beweger viel haar het gebrek aan beweging op. Met Boter bij de vis wil Ina ouderen, familie en personeel in beweging zetten. De onderlinge communicatie een impuls geven waarbij inhoud gekoppeld is aan lichtheid, verhalen gekoppeld worden aan beweging.
Ina heeft ruime ervaring in het werkeen met (dementerende) ouderen door het volgen van een opleiding van St. Koffer, waarin ze leerde om middels kunst te werken met ouderen. Ze past in eigen projecten zoals “Boter bij de vis” en in het project “Zona’s kiosk” als knuffelkleindochter theater- en dans technieken voor ouderen toe. In “Boter bij de vis” worden terug spel theater verhalen voor ouderen, familie en personeel aan gekoppeld aan beweging. In “Zona’s kiosk onderzoekt ze in hoe verre ze dichtbij mag komen als ze haar kleindochter zien. Dit beeld ze uit muziek, dans/ beweging en aanraking en door een vrolijke positief en fysiek iemand te zijn, waar de bewoners mee kunnen identificeren en projecteren.
GenderGame
een dansproject over man/vrouwrollen voor jongeren vanaf 13
Thema: identiteit en gender
Al op jonge leeftijd wordt er van je verwacht dat je je gedraagt zoals een jongen/meisje zich zou moeten gedragen. Dat begint al direct bij de geboorte: bijvoorbeeld bij de keuze van de babykleertjes door de ouders. Op allerlei terreinen worden jongens en meisjes van elkaar onderscheiden en zelfs gescheiden: in speelgoedwinkels, kledingwinkels, in WC’s, op sportvelden, in beroepen, noem maar op. Zo ontstaat er een duidelijke scheidslijn met duidelijke normen over wat mannelijk en vrouwelijk is. En een duidelijk takenpakket wat wel of niet bij mannen en vrouwen hoort. Maar ook een kloof van onbegrip tussen de ene en de andere wereld, die generatie op generatie in stand gehouden wordt.
Is het gek dat als je dergelijke normen met de paplepel ingegoten krijgt, dit bepalend is voor je eigen identiteitsbeleving? En is het gek dat als je anders denkt dan die die heersende normen, dit ook tot identiteitsconflicten leidt?
In hoeverre zijn jonge mensen zich ervan bewust dat hun man/vrouwbeeld dwingend door maatschappelijke normen opgelegd is? Hoe staan zij hier tegenover? Nemen zij het allemaal maar klakkeloos over? Of zijn ze hier tweeslachtig in: accepteren zij het ene wel, maar het andere niet? Leven er ook kritische en radicale opvattingen?
In hoeverre staan jonge mensen open voor een geëmancipeerd man/vrouwbeeld, terwijl de groepsdruk groot is, bijvoorbeeld op school?
Doel:
Het doel van het project is leerlingen bewust te maken van hun identiteitsbeleving: dat het beeld waaraan zij als man/vrouw willen beantwoorden gevormd is door normen die ze onbewust overgenomen hebben. Dat zij leven in een aparte mannen- en vrouwenwereld met vaak heel traditionele opvattingen over wat mannelijk en vrouwelijk is. Terwijl er maatschappelijke verschuivingen plaatsvinden die het traditionele rollenpatroon doorbreken en een geëmancipeerd man/vrouwbeeld voorhouden.
Doelgroep: 13+
De doelgroep van het project zijn leerlingen uit het voortgezet onderwijs.
Werkwijze
Dit project is een onderdeel van een lespakket, dat in samenwerking met Productiehuis Cinema de Liefde wordt ontwikkeld. Het project bevat drie onderdelen:
- een dansvideo
- een workshop
- een dansvoorstelling
Dansvideo
De dansvideo is afwisselend opgebouwd uit videoclips en interviews.
In de videoclips komt een geëmancipeerde man/vrouwvisie naar voren, die afgezet wordt tegen het traditionele rollenpatroon. De dansen worden door professionele dansers uitgevoerd. Ter afwisseling en ter contrastering worden fragmenten van interviews ingelast over identiteit en gender. Bijvoorbeeld over de vraag hoe mensen aankijken tegen mannen en vrouwen, hoe hun ideale man of vrouw eruit ziet, wat zij wel of niet bij mannen en vrouwen accepteren. De geïnterviewden vormen een doorsnee van de samenleving.
Workshop
In de workshop zoeken leerlingen onder begeleiding van een choreograaf ondersteund door een dansdocent en in aanwezigheid van de leerkracht naar het verschil in lichaamstaal tussen jongens en meisjes. Door simpele opdrachten maken zij zich bewust van hun eigen lichaamstaal en die van anderen. Aan de hand van foto’s van typische mannelijke en vrouwelijke houdingen onderzoeken zij hun lichaamstaal verder. Enerzijds werken zij extreem rolbevestigende opvatting in clichés uit, anderzijds ontwikkelen zij andere mogelijke houdingen. Vanuit basisbewegingen als zitten, staan en lopen ontstaan er meer vloeiende bewegingen, die resulteren in een dans.
Dansvoorstelling
Uit verschillende groepen die deelgenomen hebben aan de workshops, worden leerlingen geselecteerd die zich gezamenlijk onder leiding van de choreograaf voorbereiden op de eindvoorstelling. Zij werken de basisbewegingen verder uit tot een choreografie. Daarin dragen zij uit hoe zij hun identiteit als man/vrouw ervaren, zonder direct in clichés te vervallen. De dansvoorstelling wordt aan diverse scholen vertoond.
